Kobieta drugiej kategorii czyli polityka prorodzinna.

Dziś byłam w Urzędzie Pracy.
Żeby się zarejestrować i zostać osobą bezrobotną poszukującą pracy, trzeba być gotowym do podjęcia tej pracy ( o ile jakąś w ogóle zaproponują ;)).
W moim przypadku ta gotowość ma polegać nie tylko na chęci do pracy, ale i na zapewnionej opieki dla dzieci na czas rzekomej pracy.
I o ile Kuba ma szkołę i jest w takim wieku, że sam do domu wraca i sam może w nim być, a Kaj chodzi do przedszkola, o tyle Tymcio jest skazany na mnie.
I tu pojawia się problem - żeby dostać się do żłobka ( 2 w mieście), muszą oboje rodziców pracować, bo oni mają pierwszeństwo, a na 40 miejsc jest ok 150 podań - więc matka bezrobotna nie ma szans - no bo siedzi tak czy siak w domu.
A żeby być zarejestrowaną, muszę mieć opiekę dla dziecka, bo inaczej to bez sensu mi oferować pracy, jak i tak nie mam z kim dziecka zostawić.
Koło się zamyka.

Poczułam się jakbym dostała w twarz, za to że jestem kobietą i ośmieliłam się mieć dzieci, a teraz ośmielam się "wydostać" z pieluch.

Normalnie człowiek drugiej kategorii.

I niech mi ktoś powie, że w naszym kraju jest polityka prorodzinna i żeby kobiety rodziły dzieci, bo jest niż demograficzny, to utłukę na miejscu!!!!




ps - i tak mnie babka w PUPie pocieszyła - "o jest pani mężatką, to mąż panią ubezpieczy, bo inaczej to tylko się modlić, żeby nie zachorować"
normalnie kabaret